Tahammül

İnsanın aynasıdır diye düşünüyorum,
İlkesidir,
Dik duruşudur,
Saygınlığıdır.
Dinler insan.
Yanlışta olsa dinler,
Çünkü tahammüllüdür,
Esip savurmak yerine tahammül eder.
Zaten yüce dinimizin en büyük değeri de sabır değimlidir?
Herkes tahammül eder mi,?
Ya da edebilir mi?
Tahammülsüzlüğün boyutu o kadar genişledi ki,
Cevapları ayrı ayrı duyar gibiyim.
Ama oysa sen tahammül eden sınıfının baş tarafında oturan kişisindir.
Yakışanı yapmak sana düşer,
Tahammül gereği böyledir.
Öyle zamanlar olur ki, bizler bile kendi kendimize sorarız,
‘Bu işin tahammülü kalmadı’ diye,
Öyle ya Gümüşhane için onca mücadele verenlerin azıcık eleştiri konusu önüne çıksa,
Tahammül etmezler,
Tü kaka’ olursun!
Oysa dinlemekte gerek,
Tahammül etmek te gerek
Dinleyen bir büyük, bir başaran bir muktedirlik olduğunu sanırsın,
Bakarsınız ki, sizin ifade ettiklerinizle onlar oraya kadar ilerleyebiliyor.
Tahammül işte,
Her işte,
Otururken, kalkarken, yazarken, hak savunurken,
 Yerken içerken,
Tahammül de bir yere kadar deyip patlarsın..