Üzülüyorum

Bu sayfayı karalamaya başlayalı tam 10 yıl geçmiş.
İlk kuruluş yıldönümüz Haziran 2004
İyi kötü eksik fazla yazıyoruz.
Sizlerle ülke gündemini paylaşmaya çalışıyorum.
Güzel ülkemde olup bitenleri gördükçe üzülüyorum tabi ki.
İnsan daha fazla güzellikler bekliyor.
Tarihi şeref ve şan dolu bu bereketli topraklarda nedense sıkıntı hiç eksik olmuyor.
Birileri ateşin korunu ha bire körüklüyor.
Soma’yı düşünüyorum.
13 Mayıs gününü o talihsiz anları…
Kaybettiğimiz 301 şehidi,
Geride bıraktıklarını..
İktidarın verdiği sözleri tutmadığını okuyorum tek tek.
Diyarbakır’da gönderden indirilen Türk Bayrağının çığlığını duyuyorum.
Engin Alan paşa gibi kahramanların zindanlarda neden çürütülmek istendiğini daha iyi anlıyorum.
Dışarıda hiç anlayamadığımız tozun, yağmurun, güneşin ayrı ayrı yüzümüze çarpan tepkilerini gözlüyorum.
Kuzey Irak’tan gelen sesleri dinliyorum,
Türkmen kardeşlerimin,
Sözde Allah adına mücadele verdiği söyleyen ne idüğü belirsiz grupların elinde neler çektiğini ıztırabın çığlıklarını duyuyorum.
Gücümüzü test ediyorlar işte,
Hani Dışişleri?
Hani muktedirliğini göstermesi gereken yetkili, sözcü, komutan..
Ben göremiyorum.
Musul, Kerkük bir dönem öz ve öz benim toprağım olan o bölgede paçavralarla donatılmış bayraklar sallanıyor.
Sözde bağımsızlık ilan edeceğini söyleyen eşkıyaların fotoğraflarını görüyoruz.
Güneydoğu, Doğu Anadolu, terör azmış.
Meclisteki uzanlıları şımarık.
17 Aralık soruşturmasına hükümet komisyon için üye vermemiş.
Cemil Çiçek’ten bir haber yok.
Bunlar olurken yağmur gibi gelen zamları görüyorum.
Hani toz pembe gösterilen ekonomideki dalgalanmaların seyrediyorum.
Varsın olsun bu ülkede zaten CHP’nin bir derdi yok,
Alınteri, emek CHP için önemsiz sanki.
Taşeron işçiler ayakta.
CHP yok.
Varsa yoksa Ekmeledin var
Dedik ya işte,
Üzülüyor insan.
Ülkemden gelen sessiz çığlığı dinliyor.