Yaşam, kimi zaman oyun oynar bizlerle, geçer gider bir zaman yavaş yavaşta olsa geçmişe doğru.
*
Biz onunla, oyun oynadığımızı düşündüğümüzde. Kendi kendimizi avuturuz sanırız ve zamanı gerçekçi kurguladığımızı düşündüğümüz zamanlarda.
*
Zaman, su misali akar kendi yatağındadır. Bazen bulanık, bazen berrak görünür, geçip gittiği, önünde duran engelli yollarda. Sürükledikleriyle birlikte gelir.
*
Geçip giderken zaman zaman, bizim istediklerimiz düşer, zamanın üstüne.
Bazen bir gül yaprağı, bazen bir papatyadır, zamanın alıp götürdüğü, bazen de mis kokulu bir havayı taşır içinde gülümseyerek aktığı zamanlarda.
*
Geçip giderken zaman, bazen gözyaşları, çatık kaşlar ve ağır sözlerde taşır bünyesinde. Bir kolye misali hepimizin boynuna asılıdır bırakıp gittikleri.
*
Kırgınlıklar, hayal kırıklıklarını katık yapar kendine ve tatmamızı ister biz istemesek te, geçip giden zamandır.
*
Bizim isteğimize göre olmaz çoğu şeyler, geçip giden ve musalla taşında son bulacak olan zamanın gösterdiği finaldir.
*
Tek bir şey, gülümsetir bizi, iyilik ekmişsek geçip giden zamana, işte o ektiklerimiz fidan olur, büyür ağaç olur ve meydan okur, geçip giden zamana.
*
Biz zamansızlığa, geçip gitmeyecek olan zamana, yolculuk yaparken, anlamalı olanı, armağan etmeliyiz geleceğe, gelecek günlere, yarınlara.
*
Huzurlu bir gülümseme göndermeliyiz, geçip giden zamanlara. Bir buse kondurmalıyız yalan olan hayata. Sevgi, saygı ve vefa bırakmalıyız ve unutmayalım ki arkamızdadır.
*
Bu durumda en özgün kavramı, armağan etmiş oluruz, geçip giden zamana. Zamansızlıktan el sallarız, geçip giden zamanda, yaşayanlara.
Yorum Yapın