Ayran…

Milli içkimizmiş..!
Oysa Türk tarihini iyi bilenler kanıksamıştır ki,
(Biliyorum Türk tarihi denince akiller, açılımcılar çok kızacak)
Bizim Milli içkimiz;
‘Kımızdır’
Kısrak sütüne kan karıştırılarak içilir…
Eskiden Türklerin baştacıydı kımız.
Ayran milli içki olunca,
Örneğin ayranımız yok içmeye…  diye başlayan atasözü aklıma gelir
Ki,
Neden Milli İçkimizdir denildiğini daha iyi kavrayalım diye.
Ya da 
Dengi dengine vursun örnek diye bilirim.
Yine efendiliğidir
Ölçüsüdür ayran,
‘Susuyorsak ayranımızın köpüğündendir’ diye söylenir..
Türkülere konudur.
Ayran..  ayran ayran, can ayran… (Fatih Kısaparmak)
Görüyorsunuz ki,
Ayran içki değil içecektir..
İçki ve içecek bizce farklı platformlardadır..
Ayranın yapılışı da önemlidir,
Sokakta, ‘aha bunu dedi’ diye plastik masa üstünde plastik kapalı kutularda şov olsun diye dağıtılarak tadına varılmaz.
Tahta yayık önemlidir.
Ehil eller önemlidir yani.
Şimdi elektrikli yayıklar çıktı, ayranın tadı bozuldu.
Ayranın tadı kaçtı..
Anadolu’nun köylerinde al bilekli gelinler, başı yaşmaklı analar kolları kesil kesile salladığı tahta yayıktan çıkan ayranın kokusu,
Bugün içki meselesine polemik yapılacak övgü değildir.
O zaman tek bir şey kalıyor geriye,
Bu ayranın köpüğü kaçmış,
Yersiz, zamansız, tatsız, tuzsuz
Sağda soldan dilden dile gezdiriliyor…
Ekşi mi ekşi…