Onlarca telefon alıyorum,
Dert aynı,
Türkiye’nin bir dönüşümden geçirildiğini ifade edenler tavan yapıyor.
Ama arkalarında şakşakçı bir kesim olmadığı için sesleri çıkmıyor,
Tehditvari sesler diziliyor milyonların üstüne,
Bugün gökyüzü her geçen günden daha karanlık…
Biraz düşünmeli diye durdum öylece,
Hani nerede sessiz çoğunluk,
Nedir bu yılgınlık,,
Elden tutan sizsiniz,
Çuvala doldurur gibi rey veren de siz,
Öyleyse bu korku nedir?
Korku imparatorluğunu kuranlara bir ders vermek gerekmez mi?
Hep şöyle diyorlar, istemeseler de,
‘Biz halkın yanındayız’,
Oysa halk yanında olanların her geçen gün uzaklaştığını görüyoruz.
Boy boy sıra sıra medyayı takip ediyorum,
Güneydoğuda, Doğu Anadolu’da devlet sanki hakimiyetini kaybetmiş gibi,
Atatürk’ün sözleri meydanlardan kalkarken sessiz çoğunlukta tık yok,
Derken şimdi T.C logolu devlet tabelaları,
Kaldırılıyor..
Evet bu kadar mı nefret ettik ülkemizden,
Bu kadar mı değer verdik eşkıyanın sözüne,
Eşkıyaya inandık ta barış mı bekliyoruz yoksa,
Analar ağlamasın masalını yutturmaya çalışanlar, toprakta inim inim inlettikleri şehitlerden demi utanmazlar!
Bir gaydadır gidiyor ülkemde,
Ben kendi kendime kızıyorum,
Kızıyorum dağa taşa bir havaya tekme savurarak,
Ey bu ülke için, Cumhuriyet için, Atatürk için, bayrak için, ulusal bütünlük için, bin yıllık kardeşliğin hatırı için sizler sessiz yığınlar artık silkinmenin zamanı gelmedi mi?
Yoksa korkunun ecele faydası yok bilmezmisiniz,
Seviye düşmüş, devlet düşmüş, halk düşmüş görmezmisiniz?
Yorum Yapın