İçeride birbirimizi yiyoruz.
Başbakan malum,
Yanına yaklaştırmıyor,
Hiçbir eleştiriyi kabul etmiyor.
Mecliste; emrinden çıkmayan gık diyemeyen vekili, bakanıyla millet, irade, istikrar, demokrasi deyip kesip atıyor.
12 yıldır yaptıklarını mutlak doğru olarak algılıyor, algılatıyor.
Şanslı, yandaş, kesintisiz yayın yapan medya avuçları patlayıncaya kadar onu alkışlıyor.
Muhalefet çaresiz,
Yukarı tükürse bıyık,
Aşağı tükürse sakal.
Ne dese, ağzını açsa,
‘I-ıh’ yok hükmünde.
Mecliste de milletin içinde de ‘yok’ deniliyor,
Haksızlık edilmiyor mu?
Eh, biraz evet ama malum çevre dedik ya, başını kuma gömmüş tam gaz gidiyor.
Türk Silahlı Kuvvetleri,
Acaba var olduğu günden beri böylesine bir ızdıraplı günler yaşamışmıydı,
Üstten alta kadar komuta kademesi,
Ezik, pısırık.
Ağızlarını açamıyor.
Herhalde üzerlerindeki yıldız ağır geldi, taşıyamıyorlar.
TSK, hiç bu kadar eleştirilmemişti.
Medya,
Haşa iktidara laf söylettirmek mi?
Padişahım çok yaşa edebiyatının temsilcileri,
Plazalı, yaldızlı ekranı bol maaşlı elemanlarıyla karınca misali ortalıkta dolanıyorlar.
Kafasını kaldıranlara ateş ediyorlar.
Ve ülkemizin içinde bulunduğu durum,
Bir açılım diye tutturduk,
Başbakan, ‘istikrarı bozuyorlar’ dedi,
Ama küstah terör örgüt yöneticilerin sözü bizi çileden çıkartıyor.
Başbakan sadece bağırıyor, ötesi yok.
Bildim bileli ameliyat yaptırmıyor, bedelini ödettiriyor.
Ülke karışık, insanlar endişeli,
Ortalık toz duman,
Hepsinden öte birisi var ki,
Üstad Bekir Coşkun’un kulakları çınlasın,
Köşesine oturmuş göbeğini kaşıyor,
ABD…
Elli yıl rüyaya yatsa herhalde bugünkü gibi keyiflenmezdi.
CIA, Obama, Beyaz Saray,
Dünyanın öbür ucundan ellerini ovuşturuyor.
Siz sabaha kadar barış martavalı okuyun emi?
Onlar kıs kıs gülüyor.
Yorum Yapın