Otobüsün içerisinde aksırıyor adam,
Ağzı tutmak yok,
Kuvvetlice öksürüyor,
Yine öyle.
Karşıdan karşıya geçerken arıyor,
Yine özür yok.
Yüksek sesle konuşuyor örneğin,
Sanki karşısındaki kişi kilometrelerce uzakta,
Sanki sağır var karşısında oysa değil,
Oysa bir toplum kavramını üretemedik henüz,
Sorgulayamadık kendimizi,
Hareketlerimizi dizginleyemiyoruz.
Özür kavramını zaten çoktan nutuk,
Kırdığımız, üzdüğümüz inan bize sanki ne acıdır ki, mutluk veriyor.
Ah canına yandığım Batı, şu meşhur algı yönetimini ne de güzel.
Bakıyor ki şakır şakır dökülüyor,
İfade ettiği boşuna değil…
Medeniyet, insanlık.
Aksıranı da tıksıranı da, işi biliyor.
Yorum Yapın